Haute Couture คำนี้เป็นภาษาฝรั่งเศสค่ะ ใครที่ไม่รู้คงงมอ่านกันอยู่ตั้งนาน (เพราะว่าเป็นมาก่อนเหมือนกัน) บทความต่อไปข้างล่างนี้ ไม่ได้เขียนเองหรอกค่ะ แต่ด้วยเนื้อหาสาระที่เจ้าของเขียนไว้ เป็นที่โดนใจและกระจ่างใช้ได้ที่เดียวเลยต้องของอนุญาตนำมาให้ ชาวHighlightmag ได้อ่านกันค่ะ
ไอ้เกรดของผลงาน การออกแบบ เสื้อผ้านั้น มันก็มีกัน หลายระดับราคา หลายเกรด คล้ายตอน เราฟังข่าว แล้วมีการ จัดอันดับพวก Bank ตอนที่เราไปกู้เงินเหมือนกัน
วันนี้อยากอวดรู้ ทั้งที่ก็ไม่ค่อยรู้ อยากทำความ เข้าเอาเข้าใจ กับ คำว่า โอต์ กูตูร์ กันสักหน่อย [ จริงๆต้องโทรไป ถามพี่สาว ที่แกพูดฝรั่งเศส ว่ามันอ่าน โอต์ ไม่ใช่ ฮ้อ แฮ้ว อะไร หลงอ่านผิดมาน่าน เสือกลืมว่า มันไม่ใช่ ภาษาประกิด ]
โอต์ กูตูร์ ( Haute Couture ) มัน คือ อีหยังก่อ ? เขียนอธิบายถูกผิด อาจโดน แฟชั่นรองเท้าปาหน้า งานดี มันฮิตกันจัง
ไอ้งานชุดเสื้อผ้า อย่างชุดแต่งงาน ที่มันมีชิ้นส่วน เลโก้มากมาย 3 ชั้น ปากันเข้าไป นับแค่ชั้นนอกทรง A-line ก็ประมาณ 12-15 ชิ้น เด็กที่ทำงานมาสัก 7-8 ปี แกใช้เวลาเย๊บ รวมตัดกันจริงๆก็ 1 วัน เท่านั้นแหละ เอาไปปักกันให้หนักสัก 1-2 กิโล อีกสักอาทิตย์ รวมแล้วก็ 30-35 ชั่วโมง แต่ไอ้พวก ร้านต่างๆ มันมัก จะกดราคาเรา เลยบอกคุณไปสัก 1-3 เดือนกัน ทั้งนั้น
แต่งานชุดเดรสเกรด โอต์ กูตูร์ นี่่ แม่คุณนักออกแบบ แก่ใช้เวลากันแบบ ยาวนาน มีไอเดียอะไรก็ยัดใส่ ลงไปในผลงาน กันแบบสุดๆ ใส่ได้ใส่ไม่ได้ในยุคนั้น อีไม่สน คนออกแบบ ถูกกำหนด concept ของงานมาว่า ให้ออกแบบ Art Nuvo หรืออะไร ก็ต้อง ลื้อค้น แบบแฟชั่นเก่าๆ มาดูผ่านสายตา ส่วนงานอย่าง RTW ( ready-to-wear ) มันคงไม่ต้องพูด ก็คล้ายๆ ประมาณว่าชุดสำเร็จรูปบ้านเรา แต่ Haute Couture มันมักเป็นของผู้หญิง ส่วน Bespoke ของผู้ชาย ที่เหลือกันน้อยมาก อยากรู้ก็ไปอ่านใน ready-to-wear ที่เคยพล่ามเอาไว้ มีเอยเรื่อง bespoke อยู่บ้าง
การทำ โอต กูตูร์ เวลาและค่าแรงในการทำ เฉลี่ยๆปาเข้าไป ต่อชุดก็มากกว่า 200-250 ชั่วโมงการทำงาน แถมต้องวัดตัว แล้ววัดตัว อีกหลายๆหน ต่อชุดตัวอย่างเช่น Chanel ที่มีกลุ่มร้านที่ทำ kit แต่ละชิ้นให้กับ Chanel ซึ่งหลายร้านย่อยนั้น chanel ก็ซื้อมาอยู่ในเครือกันเลย
อีกอย่างที่คุณอ่านแล้ว อาจอึ้งว่า ไอ้คำๆนี้นะมันมีกฏหมาย ในฝรั่งเศสเป็นข้อบังคบน๊ะน้อง ไม่ใช่ร้านปากซอยแถวบ้าน อยากจะตั้งร้าน มีชื่อหรูหราอย่างงี้ ก็ตั้งได้ มันมีกฏการได้มาคล้ายๆ มาตรฐาน ISO ประมาณนั้นแหละ หากต่อปี เจ้ทำไม่ได้ ร้านเจ้ก็ถูกปลดป้ายชัวๆ โอ้ยไม่ต้องรู้ดีเทลก็ได้ แต่ว่ามีสัก 100 ล้าน ยังคิดว่าทำไม่ได้หรอก ดับนี้คือคนต้องเยอะ และคนซื้อมันซื้อเพื่อเก็บ ไม่ได้ใส่หรอก เหมือนคนเล่นของเก่าประมูลกัน รู้ไว้หน่อย
เรื่องบัดจ๊กบัดเจ๊ค ก็ใช้ค็อนเซ๊ปงานโอต แบบว่า “เสี่ยสั่งลุย” ทุกสิ่งทุกอย่างที่ ประกอบกันเป็นชุด ต้องทำกันจากมือใหม่ๆ ไม่ใช่ไปเดินแถว สำเพ็ง แล้วเอามาแปะ คงต้องยอมรับว่า นี่แหละ spec เกรดงานเสื้อผ้าแฟฃั่น ที่จะเป็น ระดับ โอต์ กูตูร์ของ พวกฝรั่งเขา ซึ่งในปัจจุบัน ในปารีสมีเหลือนับร้านได้ไม่เกิน ครึ่งร้อย ที่ดังๆมีระดับ มีน้อยเต็มทนเพราะทุนมันสูง เห็นเมืองเรา ดีไซเนอร์หลายแห่ง เล่นเรียกตัวเองกันว่า กูตูร์ ก็ยังอดคิดไม่ได้ว่า แก่ทำงานระดับนั้น กันได้จริงๆหรือ ทำงานแบบเอามันนะ แต่ก็ขอให้มีเถอะ สาธุ
ยกเครดิสบทความดีแบบนี้ให้ Thaitop wedding
เวิ่นเว้อ
ตอบลบ